ROZDZIAŁ 1 - Czas na pożegnanie

Śliczna brunetka siedziała samotnie na ganku domu, popijając gorącą czekoladę. Patrzyła jak kropelki deszczu powoli opadały z dachu. Nagle do nastolatki podbiegł pewien przystojny brunet. Diana odłożyła napój na poręcz i  odwróciła się w jego stronę.

-To prawda, że wyjeżdżasz ?- spytał ją Adam, jej były chłopak, którego bardzo kochała tak jak on ją jednak dziewczyna zdecydowała, ze związek na odległość im się nie uda.

-Tak, postanowione, mówiłam ci.- stwierdziła nastolatka chłodnym tonem pozbawionym emocji

-Diana przecież wiesz, ze możesz tu ze mną zostać, z całym kręgiem, razem poradzimy sobie ze wszystkim.- powiedział mężczyzna, łapiąc ją za dłoń

-Adam, wiesz że od czasu kiedy dowiedziałam się, ze mam siostrę nie umiem sobie znaleźć własnego miejsca w tym całym świecie.- Diana głęboko westchnęła- Muszę ją odnaleźć, zobaczyć i porozmawiać z nią.- dodała

-Czyli, ze jest jakaś szansa, ze tu wrócisz, ze wrócisz do mnie ?- upewnił się chłopak

-Nie.- powiedziała ostro- Wątpię, bym chciała tu jeszcze wrócić.- dodała ze smutkiem- Zrozum to, ty masz tutaj ojca, rodzinę, a ja swoją mam tam w Mystic Falls.- stwierdziła po chwili

-Nadal nie rozumiem, dlaczego ze mną zerwałaś.- powiedział smutnym głosem- Przecież jeszcze kilka tygodniu temu było nam tak wspaniale, mieliśmy powitać ten nowy rok szkolny razem.- dodał weselej- Mieliśmy się razem wybrać na studia i mieć gromadkę dzieci, tak jak zawsze chciałaś.- powiedział po chwili, wpatrując się w jej oczy

-Myślisz, że mi jest łatwo ?- spytała nastolatka, po czym wstała- Przez całe życie martwiłam się o innych, zapominając o samej sobie i teraz chce być przez chwilę egoistyczna i spełnić własne marzenia, to przykre, ze tego nie pojmujesz.- dodała obrażona

-Kocham cię i to wszystko mnie przerasta.- powiedział Adam, po czym kiedy chciał już odejść dziewczyna przyciągnęła go do siebie i pocałowała łapczywie w usta

-Nigdy o Tobie nie zapomnę, jesteś moją pierwszą miłością.- wydukała nastolatka, po policzku spłynęła jej łza

-Nie myśl, że się mnie tak łatwo pozbędziesz.- stwierdził chłopak, puszczając w jej stronę oczko, po czym mocno ją do siebie przytulił i odszedł, zostawiając ją samą z milionem różnorakich myśli.

Nagle podszedł do niej inny mężczyzna. To był jej ,,ojciec’’, oczywiście nie ten rodzony, który nosił barwne imię Charles. Nastolatka spojrzała z troską na mężczyznę, po czym bez dłuższej przemowy przytuliła go do siebie.

-Tato, dla mnie zawsze będziesz ukochanym ojczulkiem, który nauczył mnie wszystkiego co teraz umiem.- wyszeptała mu na ucho nastolatka

-Wiem kochanie.- odrzekł ojciec, tuląc ją do siebie- Jeśli nie chcesz nie musisz jechać, może wszystko pozostać po staremu.- dodał mężczyzna

-Nie tato, ja potrzebuje tego bardziej niż sam sobie wyobrażasz.- stwierdziła Diana

-Wiedz, ze mój dom będzie dla ciebie zawsze otwarty bo w głębi serca również czujesz iż jesteś moją córeczką.- powiedział ze łzami w oczach

-Wiem tatku.- wydukała dziewczyna- A teraz wybacz mi, ale idę się jeszcze pożegnać ostatecznie z Cassie.- dodała z uśmiechem

-Jasne, jak coś to będę na Ciebie czekać w aucie, pospiesz się.- powiedział mężczyzna

Dziewczyna poszła szybkim krokiem w stronę domu przyjaciółki, z którego wychodził akurat Jake, zapinający ostatnie guziki koszuli. Nastolatka nienawidziła go, jednak dla dobra Cassie nigdy nie dawała sobie tego po sobie poznać.

-Diana!- krzyknął na jej widok, radosnym głosem- Szkoda, ze wyjeżdżasz.- dodał, udając smutną minkę

-Nie udawaj, będziesz mieć Cassie tylko dla siebie.- stwierdziła dziewczyna

-No w sumie masz racje, ale pamiętaj by kiedyś jeszcze odwiedzić starych znajomych. – powiedział mężczyzna

-Zapamiętam.- wydukała znudzona jego towarzystwem

-No to na razie.- powiedział blondyn, po czym odszedł w odwrotną do Diany stronę.

Nastolatka pokręciła karcąco głową, po czym zapukała w duże, drewniane drzwi do domu przyjaciółki. Po chwili pojawiła się w nich drobna, śliczna blondynka o dużych, błękitnych jak ocean oczach.

-Diana, myślałam, ze już nie przyjdziesz !- krzyknęła, przytulając do siebie dziewczynę

-Wiesz, widziałam, że byłaś zajęta.- Na twarzy blondynki wystąpił jeden, wielki  rumieniec.

-Wejdź do środka.- Diana podążyła za przyjaciółką do kuchni, gdzie usiadły na równoległych do siebie krzesłach

-Będę za Tobą tęsknić, tam nie będę miała przy sobie nikogo.- brunetka wzruszyła ramionami

-Diana, dla mnie możesz zostać, wszystko będzie jak po staremu.- powiedziała dziewczyna

-Cassie, nigdy już nic nie będzie takie jakie było przed tym jak się dowiedziałam, ze przez te lata żyłam z inną rodziną, że przez lata nie wiedziałam o tym iż mam siostrę.- wydukała brunetka

-Wiem co czujesz.- powiedziała Cassie- Świat skrywa przed nami wiele tajemnic, które próbujemy odkryć.-dodała nastolatka

-Nie wiem jak będę bez ciebie żyć.- stwierdziła Diana, przytulając do siebie przyjaciółkę

-Ja też nie wiem jak bez ciebie wytrwam.- powiedziała szczerze dziewczyna, odwzajemniając uścisk

-Muszę już lecieć, nigdy o Tobie nie zapomnę.- wydukała, wychodząc z domu Cassie

Diana spojrzała jeszcze raz na okolicę, w której tak długo żyła, w której dorastała. Zerknęła na jej rodzinny dom i podwórko, na którym pierwszy raz się całowała z Adamem. Nastolatka kochała go, jednak dla ich własnego dobra musiała z nim zerwać, by dać mu odwagę na rozpoczęcie życia z kimś innym, lepszym, kto da mu to o czym mężczyzna od zawsze marzył: szczęście.

-Kochanie, spóźnimy się na lotnisko !!!- krzyknął pan Charles z samochodu

-Już idę !- powiedziała szybko nastolatka, po czym jeszcze raz zerknęła na budynek i wróciła do ojca.

Całą drogę spędzili we wręcz grobowej ciszy. Nikt nie wiedział od czego powinien zacząć rozmowę, która była praktycznie ich pożegnalną.

-Jesteś pewna, że chcesz mieszkać u tych całych Salvatorów ?- spytał ją ojciec, przed lotniskiem

-Robię to tylko ze względu na to, by móc poznać Elenę, a w dodatku wynajęłam już u nich pokój za który ty będziesz co miesiąc płacił, więc niech tak już zostanie.- wydukała smutno nastolatka, po policzku spłynęły jej łzy- Nigdy o Tobie nie zapomnę tato.- dodała, całując go w czubek głowy, po czym wyszła z pojazdu i wzięła do ręki ogromną walizkę z rzeczami, kierując się wprost do samolotu.

Kiedy tylko się w nim znalazła odetchnęła z ulgą. Podczas lotu obserwowała małe domki, które znajdowały się w jej miasteczku i las, w którym razem z przyjaciółmi czarowali. Nastolatka wyjęła z podręcznej torby notatnik zawierający zaklęcia jej rodziny i poczęła je czytać. Przypomniała sobie czasy, kiedy razem z innymi członkami kręgu próbowali odszyfrować nieznane im wtedy słowa.

Nagle podeszła do dziewczyny młoda, piękna stewardessa, na której twarzy malował się szeroki, lekko sztucznie przyklejony uśmiech.

-Może chciałabyś się czegoś napić ?- spytała blondynka

-Poproszę wodę niegazowaną.- odparła nastolatka, biorąc z dłoni kobiety butelkę z napojem. – Dziękuję.- dodała Diana

-Nie ma za co kochaniutka.- blondynka spojrzała na nią i odeszła do innych pasażerów, proponując im to samo co jej

Diana otworzyła powtórnie księgę wczytując się w 10 rozdział zaklęć. Pochłaniała każde słowo, które nasunęło jej się na język. Nagle spojrzała na zegarek, który miała na nadgarstku. Podróż do Mystic Falls właśnie miała dobiec końca, więc ona schowała szybko księgę do torebki.

Kiedy tylko była już na miejscu zamówiła w pospiechu taksówkę, którą w try miga znalazła się pod posiadłością Salvatorów. Dziewczyna była z siebie zadowolona, a najbardziej z tego, ze wreszcie dotarła tam gdzie chciała.